بین همه داشته هایم...به دنبال نداشته ها میدوم!

بین همه ی روشنایی ها دلم را به "سو سوی" یک نور خاموش بسته ام!

من گیتارم را مینوازم و "تو" با اسب خیالت میرانی...

در خیالت میخک طلایی میشکوفد...

و من در نبودت پاییز را در آغوش میکشم!

عشق را نفس میکشم و برگهای زرد جوانی ام را زیر پاهایم جا میگذارم!

نفسم بوی شعری را میدهد که به پایان رسیده...

چشمهایم خسته اند از خیره شدن به این کوچه باغ!

انگار این کوچه باغ هراس دارد از آواز تنهایی من!

آواز من بی تو مثل رقص بی ساز است...
من "تو را کم دارم"
نفس هایت زیباترین ساز عالم است...